Feest!

Dit weekend was er feest, groot feest. Niet bij ons thuis, maar bij Mémé Muis of eigenlijk nog beter voor de dochter van Mémé Muis, het oudste en enigste nichtje van Muis deed namelijk haar eerste communie. Het weer was zalig, het eten super lekker en de kinders braaf. Wat wil een mens nog meer? 

PIN

Zo nu en dan zie je op het wereld wijde web eens foto's verschijnen van creaties waarvan je denkt "Dju, dit wil ik ook wel eens proberen". Meestal gevolgd door een bezoek aan de stoffenwinkel, of soms ook wel mijn privévoorraad in onze kelder, een paar uurtjes overlock/naaimachine-lawaai, soms ook gepaard gaand met het verschijnen van een donderwolk op het gezicht van de wederhelft. Deze keer ging het echter anders! Reeds lang geleden zag ik bij haar dit verschijnen. Na een bezoekje aan de supermarkt en een paar minuutjes klopper lawaai werd er zowaar een glimlach op het gezicht van Muis en Papa Muis getoverd!

Diep in het bos ...

Deze zomer wordt er op kamp gegaan. Geen bergen, hutten en gletsjers dit jaar maar wel wolven, biggen, meisjes met gouden lokken en rode kapjes, jongens met te grote laarzen en boze stiefmoeders en dit alles ergens in een land hier ver ver vandaan! Om daarheen te gaan moeten we uiteraard van de juiste kledij voorzien zijn. Mama zorgde muts reeds een stoer 3-biggetjes shirt, een sprookjesbos Blush en een roodkapjescape. Even deed roodkapje wat er van haar verwacht werd, namelijk schattig in de camera staren ... om daarna supermangewijs de glijbaan af te stormen en zowaar in een wolf te veranderen die je liever niet in het bos tegenkomt! U weze gewaarschuwd deze zomer!

Roodkapjecape: stofjes - Lizzy l'oiseau, patroon - zelf getekend
Raglan t-shirt: 3 biggetjes tricot - Lizzy l'oiseau, geel tricot - stoffen spectakel, patroon - een ottobre uit 2013
Sprookjesboshemdje: stofjes - Lizzy l'oiseau, patroon - Home made mini couture

Moederdag

Ondertussen ben ik al even mama en toch kan het me zo op een dag nog overvallen, het besef dat ik een dochter heb. Dan zie ik onze kleine beer voorbij rennen en denk "hé, das MIJN muizemeisje", ooit een klein stukje van mezelf en nu al zo groot op zichzelf. 

Misschien daarom ook dat ik dit jaar met moederdag ook echt eens iets meer aan mijn eigen mama (ons Bommie) wilde geven dan wat knuffels en een zoen. Niet dat ze daar niet content mee zou zijn, in tegendeel zelfs. Maar toch, daarom nog wat extra liefde in de vorm van een zelfgemaakte tas. Toen ik Muts na een nachtje slapen bij Bommie weer ging oppikken, hadden de twee kapoenen het niet kunnen laten ook iets voor mij te knutselen: ik kreeg een vaas met bloemen die ik geen water moet geven, ideaal!

Ik koos de Vink tas een model dat ik al even eens wilde uitproberen. Ze (geel/groene tas) viel echter toch heel wat groter uit dan gedacht, maar toch nog ideaal voor Bommie om al haar rommel van en weer naar haar bureau te zeulen. Het eerste exemplaar liet ik dus zoals het was, maar doorheen de week groeide ook het idee om nog een tweede exemplaar (geel/blauw) te maken. Ik wilde ook de Muis haar onthaalmoeder eens in de bloemetjes zetten. Want het mag ook wel eens gezegd, wat die vrouwen doen voor ons en onze kinders. Zeker de afgelopen drukke week, waarin ik ondanks de pokken Muizemeis gewoon mocht brengen en ze met veel liefde geknuffeld en verwend werd omdat ze af en toe toch zo triestig was. Daarom "MERCI OM ZO GOED VOOR MUTS TE ZORGEN".  Een stofje werd speciaal uitgekozen, de maten van de oorspronkelijke Vinktas werden ietsje aangepast aan een A4-model, alles werd verstevigd en gemonteerd tot ... oeps blijkbaar was mijn hoofd toch al slapen toen ik de stof knipte, de binnen en buitentas hadden in de verste verte niet dezelfde maat. Maar geen nood, de ene werd wat smaller de andere wat korter zodat er even later toch een presentabele tas van onder de machine rolde.

Buitenstofje tas Bommie: Creomama -  voering, stofjes andere tas en tassenband: Lizzy l'oiseau - ritsen: recyclage van Bommie senior.

Verloren tijd ...

De afgelopen weken werd er hard gewerkt, verbouwd, genaaid en tijdens dit alles ook nog intens genoten van ons te snel groot wordend muizemeisje. Er werden massa's foto's gemaakt om te delen, maar daar bleef het dan ook bij. Bij deze vond ik het wel welletjes en dus hoog tijd om er toch iets mee te doen.

12 - 13 april

Zouden de Paasklokken zich misschien een weekje vergist hebben? Uit nader onderzoek bleken de "kippetjes" (aka nandoes) van de buren verantwoordelijk voor deze vondst. 

20 april

Een week later was het dan toch zover. De paashaas had het formaat van de eitjes aangepast aan de grootte van ons terras, toch slaagde muis erin ze allemaal vakkundig in haar mandje te droppen, bijna professioneel als het vakmanschap dat papa daarna aan de dag legde om de eitjes te verorberen. Maar geen nood, een paar uur later belde Bommie en Bompie met de melding dat het ook bij hun prijs was. Als volleerde raper van "Paas" deed muis wat er van haar verwacht werd.

21 - 25 april

Een dag na de Paasvreugde sprong mama nipt op tijd op TGV richting Parijs. Hier werd voornamelijk hard gewerkt en veel ideeën opgedaan en zo nu en dan toch even een gaatje gezocht om eens iets te bezoeken. Even hard werd er echter door mama weer uitgekeken naar het thuiskomen, vrijdag gingen de boeken iets eerder dicht en werd de kleine meid verwent met een speeltuinbezoek.

En wie weet lukt het me ooit wel de genomen foto's toch sneller dan enkele weken na datum hier te krijgen.

Over muggen en pokken, slapeloze nachten en bumba, mousse en pudding en vooral tut en "Toe"

Ik zag ze hier en daar passeren, en wist dat ze er bij ons ook zaten aan te komen. Bij het verschijnen van de eerste bultjes denk je nog, mmm het zullen wel muggen zijn die nu met de eerste warme dagen weer op zoek zijn naar lekkere hapjes. Maar dan komt de moment dat het niet meer te ontkennen valt. Diagnose: waterpokken volgens internet hetzelfde als windpokken, wijnpokken of varicella. 

Ik informeerde in de nabije omgeving hoe het gesteld was met immuniteit. Pépé beweerde dat hij beroepsmatig gezien waarschijnlijk eerder de wijnpokken zal gehad hebben, voor papa gok ik dan eerder de windpokken.  De kleine meid zag echter toch wel af van al die kleine beestjes die haar lijfje aanvielen en kon de slaap niet vatten, maar haar goede oude vriend Bumba bracht soelaas en deed haar toch even de jeuk vergeten. Lijf en leden werden ingesmeerd met mousse om de jeuk moest verzachten, pudding gaat er steeds beter in dan boterhammen en al helemaal als ook je mond vol met blaasjes staat en gelukkig waren er ook nog tut en "Toe" om te troosten als het even niet meer lukte.

Sieso, dat hebben we er ook al weer bijna opzitten.