Een jaar, zo snel ging het voorbij. Het lijkt nog gisteren dat ik wenste dat het schoppen in mijn buik toch maar zou ophouden, dat de baby zijn benen eens zou plooien i.p.v. steeds recht vooruit te steken en tegelijkertijd toch absoluut niet wilde bevallen, al was het maar omdat ik geen zin had in de pijn. 

In het voorjaar vroeg mijn baas of ik naar een congres in de States wilde, ... Euh, ja zeker! Startdatum 11 augustus. Slik. Geen groot feestje voor Muts verjaardag dus. Maar niet getreurd, gefeest werd er wel, ... zelfs terwijl ik mijn koffer nog aan het pakken was. 

Pépé zorgde voor tafels en stoelen, Bommie voor de spaghetti saus, Moeke voor dessert en mama voor de versiering (zowel voor huis als Muis). Bij het lezen van haar blog wist ik het meteen, dit moest het worden! Ik was fan van al haar ideeën.  

En met een mooie herinnering in het achterhoofd trok ik naar de States.

Aan mijn Mieke muis:
Dankjewel voor je lach het voorbije jaar,
je knuffels en eeuwige vrolijkheid .
Ze maken van elke dag een gigantisch feest.