We gingen er een weekje tussen uit, een hele week verbleven we in Kazee. "Kazee?" hoor ik u denken. Wel Kazee is een fijn land, vol met leuke, grappige en lieve vrienden. Een land waar frigoboxtoeristen graag heen komen, waar de redders je binnen de boeien houden, waar je Octaaf kan vinden als je gaat snorkelen, waar je voor je vertrek mooie souvenirs koopt bij Hello Goodbaai, waar de rocksterren van Tripple A zomaar ongestoord over het strand kunnen lopen, waar zeedieren met veel pret gered worden en waar ZEE VERhuur mooie strandcabines plaatst.
Bij aankomst werden we hartelijk ontvangen door de manager van Hotel Pladijs. Met ons kwamen ook zo'n 150 andere gasten toe. Bagage werd zorgvuldig gestapeld, kamers verdeelt en groepen gevormd. De eerste dagen van ons verblijf werd het strand echter geteisterd door een vloek. "Hij die niet genoemd mag worden" liet het bij heldere hemel bliksemen en donderen. Tot op het strand een fles gevonden werd. De geest in de fles verwees ons door naar Australië. Tijdens het bezoek van Ha Ka werd al snel duidelijk dat Kwak en Boemel niet zo onschuldig bleken te zijn als ze lieten uitschijnen. Nadat nog eens een piratenstrijd gestreden werd, konden we ons verblijf dan ook afsluiten met een gigantische beachparty. De hotelbar, bar Tropical, draaide op volle toeren.
Muts had er de tijd van haar leven. Ze speelde op het strand, op de sporen, op het piratenschip, op het gras, in het bos, ... Ze leefde zich in als eenhoorn, teletubie en schaap. Ze reed pop in de buggy door heel Kazee en weer terug. Ze speelde met Nand ("Nads") en Nel ("Nel"), met de blokken ("blo"), met de fiets ("wiets"). Ze miste Seppe en Ilyano ("Seppe", "Yano"). Ze riep op poes Jappe ("poes Jappe"), leerde dat kippen pok pok doen, poezen miauw, kikkers kwaak, schapen bèbè, koeien boe en varkens knor knor, vergat het vorige en beweerde dat alle dieren knorren. Ze at boterhammen met confituur ("bot", "tuur"), vond een vork overbodig (ook bij pasta). En viel 's avonds met een gelukzalige glimlach in slaap, soms zelfs nadat ze zelf naar bed ("lapen") kwam vragen. Die keren buiten beschouwing gelaten dat ze na 10 minuten er toch weer genoeg van had, haar keel openzette en vrolijk "dada bed" zwaaide.
Mocht je ooit in de buurt zijn, dan is Kazee zeker een aanrader. De dagen vlogen er om, het animatieteam vulde elk dood moment, de keuken onze magen, bar Tropical onze dorst. Er werd gezongen, gedanst, gelachen en gespeeld, stilgestaan bij hetgeen we hier beleefden, maar vooral veel bijgeleerd. Het was er weer eentje om in te kaderen BC 2014!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten